Flying Dutchmen

Wat lijkt het alweer een eeuwigheid geleden sinds ik jullie bericht heb over onze bezigheden hier! En dat terwijl we een week geleden nog in het inmiddels regenachtige Cuzco zaten. Na mijn vorige schrijven hebben we er, ondanks het weer, nog twee dagen doorgebracht, waarin we nog flink wat kilometers gemaakt hebben naar een viertal grote ruines in de buurt. Ook hebben we nog een dagje de musea van Cuzco onveilig gemaakt, voordat we met de bus naar Nazca vertrokken. We hadden namelijk besloten dat we de beroemde Nazca-lines toch niet onbezocht konden laten.

Nazca was een warme verademing. Het plaatsje ligt midden in de woestijn en bestaat bij de gratie van toeristen die met een vliegtuig de enorme diertekeningen en lange lijnen komen bekijken die door de pre-Inca´s in de rotsen en aarde gekerfd zijn. Wij hebben genoegen genomen met het bekijken van een museum over de lijnen en het beklimmen van een uitzichtstoren, vanaf waar we een aantal tekeningen konden zien. Als je daar zo staat vraag je je echt af hoe en vooral waarom ze in vredesnaam gemaakt zijn. Een werkelijk heel bizar kunstwerk! Mijn 24e verjaardag hebben we ook in Nazca gevierd en hoe! Om 04.30 uur werden we opgehaald om te gaan snowboarden vanaf de hoogste duin van de wereld, de Cerro Blanco. Tijdens de klim van ongeveer 3 uur hebben we de zon zien opkomen. Prachtig! Behalve onze gids en wij was er niemand te bekennen. Het sandboarden ging ons best goed af, al zeg ik het zelf. Al protesteerden de spieren wel na zo´n 1,5 km naar beneden vliegen. Vliegen, tussen het waxen van je board door dan. Want soms bleef je gewoon op de behoorlijk steile helling stilstaan, omdat het zand alle gladheid weggewerkt had. Moest je je weer in onmogelijke bochten wringen om met een kaars je board bij te werken zonder ondersteboven naar beneden te stuiteren. Maar het was zeker weten de moeite waard!

In Nazca ook nog een oude begraafplaats (Chauchilla) bekeken waar je letterlijk tussen de botten en schedels door loopt. Er waren ook een aantal mummies in en rond opengebroken graftombes te zien. Ik moet hierbij wel benadrukken dat Mo GEEN botten heeft opgepakt en ik NIET in een soort modellencontest met de knapste mummies op de foto ben geweest. We hebben alles heel beschaafd bekeken, zoals goed opgevoedde meisjes betaamt.

Na Nazca was het de beurt aan Arequipa. Ondanks de ontzettende drukte en vele toeterende taxi´s is het een prachtige stad. Veel kerken en gebouwen zijn van witte steen en dat ziet er in de warme zon natuurlijk mooi uit. Gelijk maar onze volgende tour geboekt, naar de Colca Canyon. Dat hield in dat we alweer midden in de nacht opgehaald werden en eerst 4 uur in een ijskoude, alle kanten op schuddende bus zaten, voor we 3 dagen door een van de diepste canyons van de wereld zouden trekken. Voor ons was de tocht inmiddels een eitje, want we hoefden elke dag niet meer dan 3,5 uur te lopen. Met goede moed zetten we de pas erin en binnen no time hadden we onze nieuwe bijnaam, de Flying Dutchmen, te pakken. Na de lunch konden we steeds alweer genieten van onze rust en het uitzicht. Dat laatste was weer schitterend. Aan de ene kant van de rivier die er aan de onderkant door loopt is het ontzettend droog, terwijl aan de andere kant ingewikkelde irrigatiesystemen zijn gebouwd, waardoor je je in een heel groen gebied bevindt. Onze gids was hilarisch. Met de meest suffe grapjes die voortdurend uit het niets kwamen (You know why is the ocean blue? Because the fish say ´blue blue blue´) en uitleg over de omgeving zorgde ze voor een gezellige sfeer in de groep. De tweede dag eindigden we in een oase, waarin ik me meteen in de nieuwste herbal essences shampoo reclame waande. Met prachtig zwembad, tropische bloemen en mooie mensen hebben we ons die middag goed vermaakt. De avond sloten we geheel in stijl af met een kampvuur. Mijn kleren ruiken er nu nog naar. Vanochtend begonnen we in alle vroegte alweer aan de, volgens de gids, 3 uur durende steile klim naar de bovenkant van de canyon. Onze vreugde was groot toen we na 2 uur al de top bereikten! Dat de rest inderdaad pas ongeveer 45 minuten na ons aankwam, maakte onze bijnaam van die trip maar mooi weer even waar. De rest van de dag hebben we veelal in de bus gezeten, met onderweg wat stops bij uitzichtpunten over enorme agrarische terrassen, vulkanen (ja, die hebben ze hier ook), lama´s en alpaca´s. Mo en ik kunnen de verschillende soorten lama´s en alpaca´s alleen eigenlijk nog niet goed uit elkaar houden, dus iedereen die ons kan helpen met plaatjes en uitleg is daar van harte toe uitgenodigd!

Morgen nemen we waarschijnlijk alweer de bus naar Puno, waar de Uros eilanden op ons wachten. Vanaf daar naar de grens met Bolivia om vanaf Copacabana de andere

Liefs uit Arequipa!
Kirsten